Zespół Szkół w Stalach

Do zadań pedagoga i psychologa w przedszkolu, szkole i placówce należy w szczególności:

1) prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;

2) diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu przedszkola, szkoły i placówki;

3) udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;

4) podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;

5) minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;

6) inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;

7) pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;

8) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:

a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,

b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. 

Dalej od narkotyków...

Mimo wszelkich starań dorastająca młodzież rzadko zachowuje się tak, jakbyśmy chcieli. Zmieniają swoje zachowania, nawyki i sposób bycia. Przebywają gdzieś do późnych godzin nie wiadomo z kim, nie uczą się tyle, ile powinny, zaniedbują swoje zainteresowania, nie chcą z nami rozmawiać. Wchodzą w nowy okres życia, naśladują starszych, chcą upodobnić się do kolegów. To problemy związane z okresem dorastania i są one naturalnym elementem rozwoju. Nie zawsze należy reagować na każdą zmianę w zachowaniu dziecka paniką, bo nie musi ona oznaczać, że nasze dziecko jest zagrożone.

Masz prawo sądzić, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, gdy zauważysz kilka z wymienionych niżej objawów równocześnie:
• oddala się od ciebie, staje się obce, mimo, że wcześniej byliście blisko
• wyraża niechęć do rozmów, unika kontaktu, kłamie
• ma kłopoty z nauką, choć wcześniej dobrze sobie radziło, wagaruje
• jest niecierpliwe, rozdrażnione
• jest na zmianę pobudzone lub ospałe, sypia o dziwnych porach
• znika często wciągu dnia z domu pod dowolnym pretekstem
• wraca bardzo późno lub bez uzgodnienia nocuje poza domem
• ma nowych znajomych, których nie chce zapraszać do domu
• kwestionuje szkodliwość narkotyków, uważa, że powinny być zalegalizowane
• ma nadmierny apetyt lub nie ma apetytu
• ma przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice, przewlekły katar
• w jego pokoju dziwnie pachnie, miewa fifki i fajki różnych kształtów, bibułki do skrętów, biały proszek, pastylki nieznanego pochodzenia, opalone folie aluminiowe, leki bez recept, nieznane chemikalia
• z domu znikają pieniądze i wartościowe przedmioty

Co robić, gdy okaże się, że chodzi o narkotyki
Gdy masz pewność, że chodzi o narkotyki – zacznij działać, bo problem sam się nie rozwiąże. Nie działaj jednak pod wpływem emocji, nie rozpoczynaj rozmowy, gdy dziecko jest odurzone. Przygotuj się do rozmowy, zadbaj oto, by każde z was miało czas na tę rozmowę.
Wysłuchaj co ma dopowiedzenia na swoją obronę, ale nie daj się zwieść łatwym tłumaczeniom. Nie ufaj zapewnieniom, że znaleziony w jego pokoju narkotyk należy do kolegi. Nie daj się przekonać, że teraz taka moda i wszyscy biorą narkotyki. Nie uważaj za mniejsze zło, jeżeli mówi, że to „tylko trawka”. Nie obwiniaj się, kiedy mówi, że bierze z powodu kłopotów rodzinnych.
Jeżeli zbadasz, że był to incydent – daj mu szansę, nie traktuj jak narkomana. Porozmawiaj o konsekwencjach i zagrożeniach z powodu narkotyków, a także na temat presji i manipulacji ze strony grupy biorącej narkotyki. Powiedz, że złamało zasady, zawiodło twoje zaufanie i jak źle się z tym czujesz. Ustalcie nowe reguły i stosuj zasadę „ograniczonego zaufania” dopóki nie upewnisz się, że wszystko jest w porządku.
Jeżeli stwierdzisz, że dziecko ma już problem z powodu narkotyków, skorzystaj z pomocy specjalistów. Zdobądź adresy poradni lub specjalistów w zakresie uzależnień, którzy pomogą tobie i dziecku poradzić sobie z problemem. Wspólnie z terapeutą i dzieckiem ustalcie reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj.

Narkotyki i prawo

Posiadanie narkotyków jest czynem karalnym, ale łamanie prawa przez dziecko biorące narkotyki związane bywa także ze zdobywaniem pieniędzy. Mogą więc zdarzyć się kradzieże, wynoszenie wartościowych rzeczy, handel narkotykami, a także bójki i prostytucja.
Może zdarzyć się również, że twoje dziecko samo nie zażywa narkotyków, a jedynie handluje nimi dla chęci zysku. Powinno cię zaniepokoić, jeśli zauważysz, że posiada pieniądze z niewiadomego źródła, kupuje nowe, czasem drogie rzeczy, prowadzi niejasne interesy z kolegami.
Powinieneś wiedzieć, że:
• posiadanie narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 3
• posiadanie znacznej ilości narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 5 i grzywną
• produkcja narkotyków zagrożona jest karą więzienia do lat 3. W przypadku produkcji znacznej ilości narkotyków przestępstwo zagrożone jest grzywną i karą więzienia na czas nie krótszy od lat 3
• handel narkotykami zagrożony jest karą więzienia do lat 10
• udzielanie lub nakłanianie do użycia narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 5
Podstawa prawna: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 179 , poz. 1485)

Przykłady szkód zdrowotnych i społecznych związanych z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych
Szkody zdrowotne – somatyczne
• ostre zatrucie (przedawkowanie)
• wychudzenie, wyniszczenie
• zakrzepy w żyłach i zatory tętnicze
• wirusowe zapalenie wątroby HBV, HCV, HDV, rzadziej HAV
• zakażenia bakteryjne, w tym posocznice – np. gronkowiec złocisty
• zapalenia płuc, oskrzeli, zatok,
• owrzodzenie skrzydełek nosa i okolicy pod nosem
• martwica przegrody nosowej
• świerzb, grzybica
• choroby przenoszone drogą płciową
• patologie ciąży i porodu
• napady drgawkowe
• ropnie, ropowice skóry w miejscach po zastrzykach
Szkody zdrowotne – psychiczne
• bezsenność
• depresja/próby samobójcze
• zaburzenia nastroju (agresja, drażliwość, przygnębienie, apatia)
• zaburzenia pamięci
• ostre i przewlekłe psychozy
• zaburzenia seksualne
• zespoły organiczne, np. otępienie
• zaburzenia uczuciowości
Szkody społeczne
• osłabienie więzi rodzinnych
• bezdomność
• bezrobocie
• konflikty z prawem
• inwalidztwo
• utrata zdolności do samodzielnego i odpowiedzialnego funkcjonowania
• obciążenie społeczeństwa pomocą socjalną